ἀσύνεργος

ἀσυνεσία

ἀσυνετέω-ῶ
ἀσυνεσία, ας (ἡ) défaut d’intelligence, sottise ou imprudence, Eur. Ph. 1727 ; Xén. Arstt. ||
E Anc. att. ἀξυν- Thc. 1, 122 ; ion. ἀξυνεσίη, Hpc. 28, 9.
Étym. ἀσύνετος.