ἀσυνήγορος

ἀσυνήθεια

ἀσυνήθης
ἀσυνήθεια, ας ()
1 défaut d’habitude, Arstt. Metaph. 1, 3, 1 ; Th. H.P. 9, 17, 2 ||
2 p. suite, ignorance de, gén. Arstt. Rhet. 1, 9, 38 ; Pol. 15, 32.
Étym. ἀσυνήθης.