ἀσωτεῖον

ἀσωτεύομαι

ἀσωτία
ἀσωτεύομαι, f. εύσομαι :
1 vivre en prodigue, mener une vie déréglée, Arstt. Pol. 5, 12, 17 ; El. Ath. etc. ||
2 tr. gaspiller, dissiper, acc. El. V.H. 5, 9.
Étym. ἄσωτος.