ἀτενισμός

ἀτενῶς

Ἀτεπόμαρος
ἀτενῶς, adv. avec forte tension, d’où fixement, fermement, DS. 3, 18 ; Plut. Galb. 25 ||
E Ion. ἀτενέως, Hpc. Prorrh. 78.
Étym. ἀτενής.