ἀτέραμνος
ἀτεραμνότηςἀ·τέραμνος, ος, ον,
cru, dur, en parl. de l’eau, Hpc. Aër. 280 ; Arstt. G.A. 4, 2, 8 ;
fig. κῆρ ἀ.
Od. 23, 167,
cœur qui ne se laisse point attendrir ; ἀ.
ὀργή, Eschl. Pr. 190, colère
implacable ; etc.
Étym.
ἀ privatif ;
p.-ê. R. indo-europ. *terh₂-,
surmonter ; cf. sscr. tiráte, ἀτεράμων.