Ἀθάμας

ἀθαμϐής

ἀθαμϐία
ἀ·θαμϐής, ής, ές, qui ne s’étonne pas, sans crainte, Anth. 5, 177 ; ἀ. τινος, Plut. Lyc. 16, sans crainte devant qqe ch.
Étym. ἀ. θάμϐος.