Ἄθανις

ἄθαπτος

ἀθάρα
ἄ·θαπτος, ος, ον :
1 sans sépulture, Il. 22, 386 ; Soph. Ant. 205, Aj. 1307, 1333 ||
2 indigne de sépulture, Anth. 9, 498.
Étym. ἀ, θάπτω.