ἀθησαύριστος

ἀθιγής

ἄθικτος
ἀ·θιγής, ής, ές [ῐ]
1 non touché, vierge, Anth. 4, 271 ||
2 qu’on ne peut toucher, Sext. 447, 1 ; 448, 5 ; 450, 2 Bkk.
Étym. ἀ, θιγεῖν.