ἀθήρατος

ἀθήρευτος

ἀθηρηλοιγός
ἀ·θήρευτος, ος, ον, qu’on ne prend pas à la chasse, Xén. Cyr. 1, 4, 16 ; Opp. C. 4, 513.
Étym. ἀ, θηρεύω.