ἀτιτέω-ῶ

ἀτίτης

ἄτιτος
ἀ·τίτης, ου [ῐ] adj. m.
1 impuni, Eschl. Eum. 257 (dor. ἀτίτας) ||
2 insolvable, Eschl. Ag. 72.
Étym. cf. le suiv.