ἀτρεμίζω
ἄτρεπτοςἀτρεμίζω (impf.
ἠτρέμιζον, f.
ἀτρεμιῶ, ao.
ἠτρέμισα, pf.
inus.)
1 intr. demeurer immobile, rester tranquille,
Hdt. 1, 185,
190, etc. ; Hpc. 290, 36, etc. T. Locr. DC. etc. ||
2 tr. calmer, Thgn.
303 ||
Moy. (inf. fut. ἀτρεμιεῖσθαι,
cf. ἀτρεμέω) se
calmer, Thgn. 47 ||
E Surt. ion. ; rare en prose
att. Ant. 120,
13 ; 124, 21 et 29.
Étym.
ἀτρεμής.