Ἀτρόμητος

ἄτρομος

ἀτρόμως
ἄ·τρομος, ος, ον :
1 qui ne tremble pas, intrépide, Il. 5, 126 ; 16, 163 ; 17, 157 ; A. Rh. 3, 1257 ; Opp. Nonn. etc. ; en prose, Plut. M. 815c ||
2 non agité, calme (sommeil, navigation, etc.) Anth. 6, 69 ; 9, 107.
Étym. ἀ, τρέμω.