ἅττα

ἀττάγας

ἀτταγήν
ἀττάγας, α, att. ἀτταγᾶς, ᾶ (ὁ) [τᾰ] sorte de perdrix, Al. Mynd. (Ath. 387f) ; Ar. Ach. 875, etc. ; sel. d’autres c. le suiv.