ἄτυκτος

ἀτύμϐευτος

ἄτυμϐος
ἀ·τύμϐευτος, ος, ον, non enseveli dans une tombe, sans tombeau, Anth. 9, 439 ; Opp. H. 5, 346.
Étym. ἀ, τυμϐεύω.