Αὐρήλιος

αὐριϐάτης

αὔριον
αὐρι·ϐάτης, ου (ὁ) [ῐᾰ] qui marche rapidement, Eschl. fr. 266.
Étym. αὖρι adv. = ταχέως, Gramm. dans Bkk. 464, 9, étymol. inconnue ; βαίνω.