αὐτοϐραδύτης

αὐτόγα

αὐτόγαμος
αὐτό·γα [ᾰ] cela même, Thcr. Idyl. 11, 60 (sel. Ahrens αὖ τό γα).
Étym. αὐτός, dor. γα, v. γε.