αὐτοκίνησις

αὐτοκίνητος

αὐτοκινήτως
αὐτοκίνητος, ος, ον [ῑ] qui se meut de soi-même, Arstt. Phys. 8, 5, 21 ; Plut. M. 952e.
Étym. αὐτοκινέω.