αὐτομόλησις

αὐτομολία

Αὐτόμολοι
αὐτομολία, ας (ἡ) désertion d’un transfuge, Thc. 7, 13 ; 8, 40 ; au plur. Thc. 1, 142 ; DH. 6, 22 et 51 ; Plut. Brut. 39.
Étym. αὐτόμολος.