αὐτόσπορος

αὐτόσσυτος

αὐτοσταδίη
αὐτό·σσυτος, ος, ον [ῠ] qui s’élance ou vient de soi-même, Eschl. Eum. 170 ; Soph. fr. 503, etc.
Étym. αὐ. σεύω.