αὐξητής

αὐξητικός

αὐξητικῶς
αὐξητικός, ή, όν :
I intr. apte à s’accroître, à se développer, Arstt. Nic. 1, 7, 12 ; Th. H.P. 1, 9, 1 ||
II tr.
1 qui favorise la croissance, Hpc. Acut. 394 ; Arstt. G.A. 5, 8 ||
2 propre à l’amplification, Arstt. Rhet. 1, 9, 38 ; Lgn 11, 2.
Étym. αὐξάνω.