ἀξιόμορφος

ἀξιόνικος

Ἀξιόνικος
ἀξιό·νικος, ος, ον [νῑ] digne de vaincre, Xén. Cyr. 1, 5, 10, avec un inf. digne de l’emporter pour, d’où abs. digne de, Hdt. 7, 187 ||
Cp. -ότερος, Hdt. l. c. ; sup. -ότατος, Luc. Anach. 36.
Étym. ἄ. νίκη.