Ἀζάης

ἀζαίνω

ἀζαλέος
ἀζαίνω (seul. act. ao. sbj. 3 sg. ἀζήνῃ, Nic. Th. 205, ou ἀζήνῃσι, Th. 368 ; pass. prés. 3 sg. ἀζαίνεται, Th. 339) dessécher.
Étym. ἄζα ; cf. ἀζάνω.