ἀηδῶς

ἀήθεια

ἀηθέσσω
ἀήθεια, ας (ἡ) manque d’habitude, inexpérience, Thc. 4, 55 ; Plat. Theæt. 175d ||
E Ion. -είη, Batr. 72 ; A. Rh. 2, 1064.
Étym. ἀήθης.