ἀήτη

ἀήτης

ἀητόρροος-ους
ἀήτης, ου ()
1 souffle (du vent) Il. 15, 626, etc. ; Hés. O. 623, 677 ||
2 poét. le vent, Plat. Crat. 410b ; au plur. Thcr. Idyl. 2, 38 ; 22, 8.
Étym. ἄημι.