βάκχευσις

βακχευτής

βακχευτικός
βακχευτής, οῦ (ὁ)
1 qui se livre à des transports bachiques, Orph. H. 10, 21 ; 46, 6 ; A. Pl. 4, 290 ; Ath. ||
2 adj. m. de bacchant, bachique, Anth. 11, 64.
Étym. βακχεύω.