βαλανιστέον

βαλανίτης

βαλανῖτις
βαλανίτης, ου (ὁ) [ᾰᾰῑ] s. e. λίθος, sorte de pierre précieuse en forme de gland, Plin. H.N. 37, 10.
Étym. βάλανος.