βαμά

βαμϐαίνω

βαμϐακοειδής
βαμϐαίνω (seul. prés. et impf.)
1 claquer des dents, trembler de frayeur ou de froid, Il. 10, 375 ||
2 bégayer, balbutier, Bion 4, 9 ; Anth. 5, 273 ; Thém. 56a.