βασσάρα

βασσαρεύς

βασσαρέω-ῶ
βασσαρεύς, έως (ὁ) [σᾰ] bacchant, p.-ê. vêtu d’une peau de renard, ép. de Bacchus, Corn. N.D. 30.
Étym. βασσάρα.