Βένετος

βένθος

βένθοσδε
βένθος, εος-ους (τὸ) fond, profondeur, en parl. de la mer, Il. 18, 38, 49 ; au plur. Il. 1, 358 ; 13, 21, 32 ; Od. 1, 53 ; Pd. O. 7, 105 ; Ar. Ran. 666 ; en parl. d’une forêt, Od. 17, 316 ; fig. le fond (du cœur) Anth. 5, 274.
Étym. poét. c. βάθος ; cf. βαθύς.