Βενυσία

βέομαι

βέρϐερι
βέομαι, prés. épq. au sens d’un fut. (seul. 1 sg. Il. 15, 194 et 2 sg. βέῃ, Il. 16, 852 ; 24, 131 ; par renforcem. épq. 1 sg. βείομαι, Il. 22, 431) vivre.
Étym. apparenté à βίος et βιόω.