βιοθανατέω-ῶ

βιοθρέμμων

βιοθρέπτειρα
βιο·θρέμμων, ων, ον, gén. ονος, qui entretient (litt. qui nourrit) la vie, nourricier de, gén. Ar. Nub. 570 ; abs. Orph. H. 33, 19.
Étym. β. τρέφω.