βορϐορόπη

βόρϐορος

βορϐοροτάραξις
βόρϐορος, ου (ὁ) fange, bourbier (différent de πηλός, boue, terre détrempée ; cf. Plat. Phæd. 111e), Eschl. Eum. 694 ; Ar. Vesp. 259 ; Plat. Phæd. 69c ; au plur. Phæd. 110a.