βοτρυόομαι-οῦμαι

βοτρυόπαις

βοτρυοσταγής
βοτρυό·παις, -παιδος (ὁ, ἡ)
1 qui produit des grappes, Thcr. Epigr. 4, 8 ||
2 né d’une grappe, enfant de la vigne, Anth. 11, 33.
Étym. β. παῖς.