βουκολιάζω
βουκολιασμόςβουκολιάζω (v. les temps
ci-dessous) chanter des chants de berger, Bion 5, 5 ||
Moy. m. sign. Thcr. Mosch. ||
E Impf. éol. βουκολίασδον,
Bion l. c. —
Moy. impér. 2 sg. poét. βουκολιάζεο, Thcr.
Idyl. 9, 1 ;
dor. βουκολιάζευ, Thcr.
Idyl. 5, 60 ;
9, 5 ; Mosch.
3, 122 ; sbj. 1 pl.
éol. βουκολιασδώμεσθα,
Thcr. Idyl.
7, 36. Fut. 2 sg.
dor. βουκολιαξῇ (vulg. -αξεῖς), Thcr. Idyl. 5, 44. — βουκολ-
mieux que βωκολ- préféré par d’anciens édit.
de Théocrite, de Bion et de Moschus.
Étym.
βουκόλος.