βουλευτίς

βουλευτός

βουλεύω
βουλευτός, ή, όν :
1 délibéré, réfléchi, Eschl. Ch. 494 ||
2 que l’on peut mettre en délibération, Arstt. Nic. 3, 3, 17, etc.
Étym. vb. de βουλεύω.