βουθυσία

βουθυτέω-ῶ

βουθύτης
βουθυτέω-ῶ, f. ήσω []
1 faire un sacrifice de bœufs ou de génisses, Soph. O.C. 888 ; Eur. El. 785 ; Eschn. Pol. ||
2 p. ext. sacrifier, en gén. Ar. Pl. 819.
Étym. βούθυτος.