Βύλλις

βυνέω-ῶ

βύνη
βυνέω-ῶ [ῡ] (seul. impf. 3 pl. ἐϐύνουν) bourrer : τί τινι, Ar. Pax 645, bourrer (la bouche) de qqe ch.
Étym. βύω.