βύρσα
Βύρσαβύρσα, ης
(ἡ)
I peau apprêtée, cuir,
Batr. 127 ;
Hdt. 3, 110 ;
Arstt. H.A.
4, 6, 1 ; Ar.
Eq. 892,
etc. d’où :
1 outre pour le vin,
Luc. Lex.
6 ||
2 tambour, Eur. Bacch. 513 ||
II postér. peau d’un animal vivant, Thcr. Idyl. 25, 238, 272.