βυρσαίετος

βυρσεύς

βυρσικός
βυρσεύς, έως (ὁ) corroyeur, tanneur, mot réc. p. βυρσοδέψης, Artém. 4, 56 ; NT. Ap. 9, 43 ; 10, 6, 42.
Étym. βύρσα.