βύσσα

βύσσινος

βυσσοδομεύω
βύσσινος, η, ον, fait du lin le plus fin (bandage, Hdt. 2, 86, etc. ; vêtement, Eschl. Pers. 125 ; Soph. fr. 342 ; Ath. 255c).
Étym. βύσσος.