βυσσοδομεύω

βυσσόθεν

βυσσομέτρης
βυσσόθεν, adv.
1 du fond de la mer, Soph. Ant. 590 ||
2 fig. du fond (de l’esprit, etc.) Eratosth. (Ath. 36f).
Étym. βυσσός, -θεν.