Βηλίδες πύλαι

βηλός

Βῆλος
βηλός, οῦ (ὁ) seuil d’une maison, d’où maison, demeure, Il. 1, 591 ; Q. Sm. 13, 483 ||
E Dor. βαλός [ᾱ] Eschl. Ch. 571.
Étym. βαίνω.