βηταρμός

βητάρμων

βήτην
βητάρμων, ονος (ὁ)
1 qui va en cadence, danseur, Od. 8, 250, 383 ; Man. 6, 507 ||
2 adj. cadencé, rythmé, Nonn. D. 33, 87 (Cf. le préc.)