βωτιάνειρα

βώτωρ

Γ, γ
βώτωρ, ορος (ὁ) pâtre, seul. nom. et acc. pl. Il. 12, 302 ; Od. 14, 102 ; 17, 200.
Étym. βόσκω ; cf. βοτήρ, βότης.