χαριτόφωνος

χαριτόω-ῶ

Χαριτώ
χαριτόω-ῶ [ᾰῐ]
1 remplir de la grâce divine, acc. NT. Eph. 1, 6 ; au pass. être rempli de la grâce divine, Spt. Sir. 18, 17 ; NT. Luc. 1, 28 ||
2 rendre gracieux, Lib. 4, 1071 ; Rhét. 1, 429 W.
Étym. χάρις.