χασμωδέω-ῶ

χασμώδης

χασμωδία
χασμώδης, ης, ες, sujet aux bâillements, d’où somnolent, nonchalant, DL. 4, 32 ; τὸ χασμῶδες, Plut. M. 92, nonchalance.
Étym. χάσμη, -ωδης.