χαυνότης

1 défaut de consistance, Xén. Œc. 19, 11 ; Plut. Pyrrh. 28, M. 99b, 649c ||

2 fig. vanité, vain orgueil, Plat. Theæt. 175b ; p. opp. à μεγαλοψυχία, Arstt. Nic. 2, 7, 7 ; Plut. Alc. 6.