χειροκμητέω-ῶ

χειρόκμητος

χειρόκνημις
χειρό·κμητος, ος, ον, travaillé de main d’homme, fait avec art, T. Locr. 94e ; Arstt. Cæl. 2, 4, 11 ; Meteor. 4, 3, 20, etc. ; Str. 59, 116 ; Plut. M. 477c.
Étym. χ. κάμνω.