χειροτέχνης
χειροτεχνίαχειρο·τέχνης, ου
(ὁ) qui exerce un art manuel,
d’où :
1 artiste, artisan,
Hdt. 2, 167 ;
Thc. 6, 72 ;
Xén. Mem.
3, 11, 4 ; Ar.
Pl. 533, 617 ;
p. opp. à φιλόσοφοι, Xén. Vect. 5, 4 ; à πολιτικοί, Pol. 10, 17, 6 ;
ἰατορίας, Soph.
Tr. 1002, qui
pratique l’art de guérir ; fig. :
πολέμου, Plut.
Lyc. c. Num. 2, artisan ou auteur d’une
guerre ||
2 (p.
opp. à ἰδιώτης) homme de métier,
Hpc. V. med.
8.
Étym.
χ. τέχνη.