χεριφυρής

χερμάδιον

χερμάδιος
χερμάδιον, ου (τὸ) [ᾰ] pierre de jet, caillou dont on se servait aux temps homériques comme projectile de combat, Il. 4, 518 ; 5, 302 ; 11, 265, 541 ; 14, 410 ; 20, 285, etc. ; Od. 10, 121.
Étym. dim. de χερμάς, sel. d’autres, neutre du suiv.